එහිදී ගම්මන්පිල මන්ත්‍රිවරයා වැඩිදුරටත් මෙසේ අදහස් දැක්වීය
අධිකරණයට අපහාස කිරීම සම්බන්ධයෙන් නව නීති කාලෝචිත ද?
අධිකරණයට අපහාස කිරීම සම්බන්ධයෙන් අපේ අධිකරණ විසින් දිගු කලක් තිස්සේ නඩු අහලා දඬුවම් කලාට ඒ පිළිබඳ නිශ්චිත නීතියක් තිබුණේ නෑ. ඒ නිසා අධිකරණයට අපහාස කිරීම වරදක් වුණාට ඒ පිළිබඳ නඩු අහන්නේ කෙසේද ලබා දෙන දඬුවම් මොනවාද කියන එක අපේ නීති පොත්වල සඳහන් වෙන්නේ නෑ. ඒ නිසාම අධිකරණයට අපහාස කිරීම පිළිබඳ සමහර තීන්දු සමාජයේ ලොකු ආන්දෝලනයක් ඇති කරන්න සමත් වුණා. ඒ නිසා අධිකරණයට අපහාස කිරීම කියන මේ නිස්චිත විශය ගැන නිස්චිත නීතියක් නිස්චිත විධිවිදාන සහ දඩුවම් හදුන්වාදීමට අධිකරණ ඇමතිතුමා කටයුතු කිරීම ගැණ එතුමන්ට ප්‍රසාදය පල කරණවා.
මේ පනතේ සබ්ජුඩිසි රීතිය පිළිබඳ විශේෂයෙන් අවධානය යොමු කරලා තිබෙනවා. ඒ රීතියෙන් කියන්නේ උසාවිය ඉදිරියේ විනිශ්චයට භාජනය වන කාරණයක් පිළිබඳ ප්‍රසිද්ධියේ මතයක් පල කරන්න බෑ කියලා. මොකද ඒ හරහා විනිසුරුවරුන්ට යම් බලපෑමක් ඇතිවිය හැකි නිසා. නමුත් අද දේශපාලන අරමුණෙන් නඩු දැම්මාම නඩුව යන අතරේ පැමිණිලිකරුවන් මාධ්‍ය හමු පවත්වමින් නඩුව ගැන කරුණු දක්වනවා. ඒවා මාධ්‍ය වල පොල් ගෙඩි අකුරෙන් දානවා. අවසානයේ දී චුදිතයා නඩුවෙන් නිදහස් වෙනවා. ඒක මාධ්‍ය වල පල වෙන්නෙත් නෑ. ජනතාවගේ මතකයේ තිබෙන්නේ අර නඩුව අතරේ මාධ්‍ය හමු වල කියැවුණු දේවල්. මේ මාධ්‍ය හමු වල ඇත්ත අරමුණ චුදිතයා පිළිබඳ වැරදිකාරි සමාජ මතයක් ඇති කරලා නඩුව අහන විනිශ්චයකාරවරයාට බලපෑම් කරන්න. විනිසුරු ඉලක්ක කරගත් මානසික මෙහෙයුමක් දියත් කරන්න. චුදිතයා නිවැරදිකරු කිව්වොත් නඩුකාරයා මුදලට යට වුණා කියලා පක්ශග්‍රාහි වුණා කියලා සමාජය හිතාවි කියන භීතිය විනිශ්චයකාරවරුන්ගේ හිත් තුලට කා වද්දන්න. ඒ අය කරන්නේ අධිකරණයට බලපෑම් කිරීමක්. ඒ විනිශ්චයකාරවරුන් එක්ක මානසික යුද්ධ කිරීම මේ පනතෙන් වරදක් කරලා තිබීම අපි අගය කරන්න ඕනෑ.
උසාවිය ඉදිරියේ විනිශ්චයට භාජනය වුණු කාරණයක් පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටත වගේම පාර්ලිමේන්තුව තුලත් කතා කරන්න බෑ. ඒක ස්ථාවර නියෝග වල පැහැදිලිව සඳහන් වෙනවා. නමුත් උසාවිය ඉදිරියේ විනිශ්චය භාජනය වන කාරණා පිළිබඳ මේ පාර්ලිමේන්තුවේ ඕනෑ තරම් කතා වෙනවා. නීතිය හදන මේ සභාව නීතියට ගරු කරන්නේ නැති නම් අපි ඒක සාමාන්‍ය ජනතාවගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ කොහොමද?
මන්ත්‍රි වරප්‍රසාද හරියට තේරුම් ගන්න
පාර්ලිමේන්තුවේ වරප්‍රසාද අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ කරන කතාවක් කිසිම අධිකරණයක දී අභියෝගයට ලක් කරන්න බෑ. මේ වරප්‍රසාදය එංගලන්ත පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායෙන් එන්නේ. රජතුමාගේ රාජ උදහසට ලක් නොවී රටේ ප්‍රශ්න ගැන කතා කරන්න මන්ත්‍රිවරුන්ට අවශ්‍ය නිදහස් වාතාවරණය හදන්නයි මේ වරප්‍රසාදය ලබා දීලා තිබෙන්නේ. නමුත් අපේ පාර්ලිමේන්තුවේ ඒ වරප්‍රසාදය අවභාවිතා කරනවා.
ස්ථාවර නියෝගත් කඩ කරලා වරප්‍රසාද වලට මුවා වෙලා අධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් විවේචනය කරන්න නඩු තීන්දු ගැන කතා කරන්න මන්ත්‍රිවරුන්ට හැකියාවක් නෑ. ස්ථාවර නියෝග කඩ කරලා කරන කතා වරප්‍රසාද නීතියේ ආවරණය ලැබෙන්නේ නෑ කියලා අධිකරණය තීන්දු කරන්න පුළුවන්.
ඒ වගේමයි තමන්ට රිදෙන දෙයක් මාධ්‍ය වල පල වුණොත් මාධ්‍යවේදියෙකු කතා කලොත් ඒ මාධ්‍යවේදියා වරප්‍රසාද කමිටුවට ගෙන්වන්න කටයුතු කරනවා. කොහෙද එහෙම වරප්‍රසාදයක් මන්ත්‍රිවරුන්ට තිබෙන්නේ? පාර්ලිමේන්තු කටයුතු සම්බන්ධයෙන් පමණයි මේ වරප්‍රසාද තිබෙන්නේ. ඒක වරප්‍රසාද පනතේ නිශ්චිතව සඳහන් වෙලා තිබෙනවා වගේම නඩු තීන්දු වලිනුත් තහවුරු වෙලා තිබෙනවා. එහෙම නම් තමන්ට අපහාසයක් වුණු පමණින් මාධ්‍යවේදින් වරප්‍රසාද කමිටුවට ගේන්න බෑ. ඒක වරප්‍රසාද පනත අවභාවිතා කිරීමක්. ඒ සඳහා සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙකු කටයුතු කරන විධියටමයි මන්ත්‍රිවරයෙකුත් කටයුතු කළ යුත්තේ.
අධිකරණ අමාත්‍යතුමන් මීට කලින් ගෙන ආ පනත් කෙටුම්පතක් පිළිබදව මම පලාත් අමාත්‍යවරයෙක්ව සිටියදී මම එතුමන්ට යම් අභියෝගයක් කලා. එහිදී එතුමාගේ වරප්‍රසාද කඩවීම ගැන එතුමා පැමිණිලි කලා කතානායක තුමන්ට. ඒක සාධාරණ පැමිණිල්ලක්. එදා මගේ අතින් වරදක් වුනා. පාර්ලිමේන්තු ක්‍රියා වලියටයි මම බාදා කරලා තියෙන්නේ. එහෙම මිසක පාර්ලිමෙන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකුගේ හිත රිදෙන දෙයක් කියූ පමණින් මාධ්‍යවේදීන් හො වෙනත් අය වරප්‍රසාද කමිටුව ඉදිරියට ගේන්න මන්ත්‍රීවරුන්ට අවස්ථාවක් ලබාදී නෑ.
යුද අපරාධ විනිශ්චය සභාවක් ලංකාවට
අධිකරණ ඇමතිතුමා ඉදිරිපත් කරන්න ඕනි පනත් කෙටුම්පතක් ජනවාරි 01 දා විදේශ ඇමතිතුමාගේ නමින් ගැසට් පත්‍රයේ පල කරලා තිබුණා. ඒ තමයි ශ්‍රී ලංකාවේ සත්‍යය, සමගිය සහ ප්‍රතිසන්ධානය සඳහා වන කොමිෂන් සභා පනත් කෙටුම්පත. අර්ධ අධිකරණමය ආයතනයක් පිහිටු වනවා නම් ඒක කරන්න ඕනි අධිකරණ ඇමතිවරයා. ඇයි මේක විදේශ ඇමතිවරයා ඉදිරිපත් කරන්නේ? බටහිර බලවතුන්ගේ බලපෑම් මත විදෙස් ගත දෙමළ බෙදුම්වාදින්ගේ බලපෑම් මත මේ පනත් කෙටුම්පත ඉදිරිපත් කරන නිසා ද මේක විදේශ ඇමැති ඉදිරිපත් කරන්නේ කියන සාධාරණ සැකය අපට ඇති වෙනවා.
පිට කවරයෙන් පොත මනින්න එපා කියන එක මේ පනත් කෙටුම්පතට අදාළයි. පනත් කෙටුම්පතේ තිබෙන්නේ සමගිය සහ ප්‍රතිසන්ධානය ඇති කරන පනතක් කියලා කාට හරි හිතෙන්න. නමුත් ඇතුලේ කෙලින්ම කරන්නේ යුද අපරාධ විනිශ්චය සභාවක් පිහිටුවීම.
ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් සභාවට 2009 සිට යෝජනා පිට යෝජනා ගෙනැල්ලා බෙදුම්වාදින්ගේ උල් පන්දම් දීම් මත ඇමෙරිකාව දත කෑවේ මේකට තමයි. නමුත් ලෝක බලවතුන්ගේ සහයෙන් පවා බෙදුම්වාදින්ට කර ගන්න බැරි වුණු දේ තමයි මෙතැන කරන්න හදන්නේ. මේක වසර පහලොවක් පුරා ඉටු නොවුණු දෙමළ බෙදුම්වාදින්ගේ සිහින සැබෑ කිරීමක්. මේ පනතෙන් මොකද වෙන්නේ?
මේ පනතේ කටයුතු සඳහා සාක්ෂි ආඥා පනතේ අපරාධ නඩු විධිවිධාන සංග්‍රහයේ විධිවිධාන අදාල නෑ කියා සඳහන් කර තිබෙනවා. මේ රටේ ඕනෑම බරපතල අපරාධයකට චෝදනා ලැබූ චුදිතයෙකුට නීතියෙන් ලබා දී ඇති රැකවරණය රණවිරුවන්ට අහිමි කරලා තිබෙනවා. ලෝකය පුරාම වෙන්නේ ත්‍රස්තවාදයක් මර්දනය කරපු හමුදාවට යුද්ධයක් ජයග්‍රහණය කළ හමුදාවට විශේෂ රැකවරණයක් විධියට වගකීමෙන් නිදහස් කිරීමේ පනතක් ගෙනැල්ලා යම් වරදක් සිදු වෙලා තිබෙනවා නම් ඒ වරදෙනුත් නිදහස් කරන එක. ආණ්ඩුව කරන්නේ සාමාන්‍ය චුදිතයෙකුට තිබෙන වරප්‍රසාදත් අහිමි කරලා යුද අපරාධ පිළිබඳ නඩු අහන්න. මේක සාධාරණ ද?
මේ පනත් කෙටුම්පතේ 13(යඋ) වගන්තිය කෙරෙහි මේ සභාවේ අවධානය යොමු කරනවා. “වෙනත් යම් ලිඛිත නීතියක පටහැනිව කුමක් සඳහන් වුවත් කොමිෂන් සභාවේ අරමුණු සහ කාර්යභාරය සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය විය හැකි වෙනත් සියළු දෑ කිරීම”. මේ රටේ කිසිම ආයතනයකට මෙහෙම බලයක් ලබා දීලා නෑ. මේක හරියට හිස් චෙක්පතක් අත්සන් තබා දෙනවා වගේ වැඩක්.
අපට මතකයි 2009 වසරේ කොටි සංවිධානයේ සාමාජිකයින් 17,000ක් එක්කෝ යටත් වුණා. නැතිනම් අත්අඩංගුවට ගත්තා. ඒ අය ත්‍රස්තවාදින් කියලා වෙන රටවල වගේ අපි දඬුවම් කලේ නෑ. ඒ සියළුම දෙනා පුනරුත්ථාපනය කරලා වෘත්තීය පුහුණුව ලබා දීලා තෑගි බෝග සමග නැවත පවුල් වලට භාර දුන්නා.
ත්‍රස්තවාදියාට සමාව දීමත් රණවිරුවාට දඬුවම් කිරීමත් සාධාරණ වෙන්නේ කොහොමද? එක්කෝ දෙපැත්තෙන්ම සිදුවුණු වැරදි වලට සමාව දෙන්න ඕනි. නැතිනම් දෙපැත්තෙන්ම සිදුවුණු වැරදි වලට දඬුවම් කරන්න ඕනි. දොං නම් දොං. සිමං නම් සිමං. දොං සිමං දෙකක් බෑ.
මතක තියා ගන්න අපි 2009 මැයි 18 වන දා සිට ගත කරන්නේ බෝනස් ජීවිතයක්. රණවිරුවන් අපට ලබා දුන්නු ආයු කාලයක්. ලංකාවේ කොහේ හරි මුල්ලක පත්තු වුණු බෝම්බයකට හසු වී කෑලි කෑලි වලට ඉරී යන්න හිටපු අපි අද මේ ජීවත් වෙන්නේ රණවිරුන්ගේ මහ කැප කිරීමට පිං සිදු වෙන්න. අපට ජීවය දුන් රණවිරුවන්ට අපි කලගුණ සලකන්නේ මෙහෙම ද?
ලෝකය පුරා ඉතුරු බිතුර බවට පත් කොටි ත්‍රස්තයන්ගේ මණ දොල සපුරන්න මේ ආණ්ඩුව කටයුතු කරනවා නම් මේ තියෙන්නේ කොටි සංවිධානය විසින් පත් කරගත් ආණ්ඩුවක්ද ? සාමයට ලැදි ජනතාව පත්කරගත් ආණ්ඩුවක්ද කියන සාධාරණ සැකය මේ රටේ ඕනෑම පුරවැසියෙක්ගේ මනසේ මතු වෙනවා.
මේ පනත් කෙටුම් පත තාමත් පාර්ලිමේන්තුවට ගෙවිත් විවාදයට ලක් කර නෑ. මේ විෂ පැලෑටිය දල්ලෙන්ම කඩා දාන්න මේ පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින මන්ත්‍රිවරුන් 225 දෙනාම එක මිටට එක්විය යුතුයැයි මම යෝජනා කරනවා.
cn